Steven: van warenhuis naar welzijn

Na vijftien jaar de routine van een job met verantwoordelijkheid doorbreken. Om opnieuw te starten in de zorg. Het is de sprong die Steven waagde. Een sprong met een zachte landing bij Oranje in Brugge, waar Steven zich inzet voor mensen met een ondersteuningsnood.

 

Hoe ben je terechtgekomen bij Oranje?

Steven: “Toen ik destijds een verkoopsopleiding volgde bij de VDAB was het niet de bedoeling om eindeloos in de sector te blijven hangen. Maar voor ik het wist, was ik vijftien jaar aan de slag in een supermarkt waar ik beetje bij beetje was opgeklommen. Ik had een comfortabel loon. Het was mijn echtscheiding die me wakker schudde. Het voelde alsof het tijd was om aan mezelf te werken en mijn leven over een andere boeg te gooien. Ik zag op Facebook een bericht van iemand die ik nog kende uit de jeugdbeweging. Bij Oranje zochten ze mensen om een opleiding te combineren met werken. Ik heb gereageerd, alle nodige testen gedaan en heb m’n ontslag gegeven bij m’n oude werkgever.”

Wat houdt je job precies in?

Steven: “Ik volg een traject dat twee jaar duurt. Als alles goed gaat, studeer ik af in december. Ondertussen combineer ik mijn opleiding met betaalde stages. Ik begeleid relatief zelfstandige cliënten met een lichte tot matige beperking en soms een psychologische problematiek. Wekelijks hebben we gesprekken waarin we hun welbevinden bespreken. We bekijken wat ze nog willen doen, wat er kan veranderen aan hun woonsituatie of welke activiteiten hen zouden interesseren.”

Bots je daarbij weleens op moeilijkheden?

Steven: “Sommige dingen raken je wel, zoals wanneer je geconfronteerd wordt met een verleden van misbruik. Of familieleden die onze cliënten als bewindvoerder nog maar weinig ruimte voor zelfbepaling geven. Het helpt om zelf een zekere maturiteit te hebben en zorgzaam van aard te zijn. Al krijgen we hulp van thuisverpleging of familiehulp voor cliënten die ook fysieke ondersteuning nodig hebben.”

Wat haal je voor jezelf uit je job?

Steven: “Mijn job gaat samen met veel dankbaarheid. Ik heb tijdens mijn stage al meer complimenten gekregen dan in al die jaren in de winkel, waar ik toch onder grote druk stond. Je krijgt zoveel terug, daar kan je geen waarde op plakken. Ik ben wel moe als ik ’s avonds thuiskom, maar geen enkele keer ging dat gepaard met het gevoel dat de dag tegenstak. Altijd heb je wel iets betekend, voor iemand. Ik krijg veel vertrouwen, ook al moet je daar bij cliënten soms even op wachten.”

Hoe zie je jezelf evolueren?

Steven: “Liefst zou ik dit gewoon blijven verder doen. Mijn empathie is bijvoorbeeld een eigenschap die goed van pas komt in deze job, maar tegelijkertijd moet ik opletten dat ik niet te veel meega in het verhaal van mijn cliënten. Dat heb ik geleerd hier, dat je ook je grenzen mag stellen. Ik onderzoek graag wat op mijn pad komt. Zo heb ik me toegespitst op de beleving van relaties en seksualiteit bij cliënten. Daar wordt weinig rond gedaan, terwijl het voor hen ook een basisbehoefte is. Nu begeleid ik een aantal van hen bij het vinden van een partner. Ook mijn eindwerk wordt het resultaat van een zoektocht naar welke initiatieven er op dit vlak bestaan en hoe we onze cliënten kunnen begeleiden. Ik geniet van de vrijheid die ik krijg om me in zulke dingen vast te bijten.”