Kim: van de politie naar werken met mensen met een beperking

Op de middelbare school had het er alle schijn van dat Kim later in de zorgsector terecht zou komen. Ze studeerde Jeugd-en gehandicaptenzorg en voelde zich opperbest tijdens stageperiodes. Haar ouders zagen haar graag voortstuderen, en zo geschiedde. Een diploma psychologie én criminologie later kon Kim aan de slag bij de selectiedienst van de politie. Hoe ze dan toch het roer omgooide, maakt deel uit van haar bijzonder verhaal.

Wanneer kwam je tot het besef dat je bij de politie geen toekomst zag?

Kim: “Selectie is vrij afstandelijk. Ik voelde dat ik het sociale aspect, het familiaire, miste. In die periode was ik ook vrijwilliger bij een organisatie voor mensen met een beperking. Hoewel ik dat liever deed, probeerde ik te voldoen aan de verwachtingen van mijn ouders en me te schikken naar de vele voordelen die gepaard gingen met mijn goedbetaalde job. Tot ik na vijf jaar eindelijk de knoop doorhakte, besloot om m’n hart te volgen en in een leefgroep aan de slag kon.”

Wat waren de grootste pluspunten voor jou aan die job?

Kim: “Ik deed het supergraag. Het was een omgeving waar ik me ontzettend goed voelde, zowel bij mijn collega’s als bij de cliënten. Toen ik trouwde, kwamen ze allemaal naar de ceremonie. Ik zie hen nog zitten in het gemeentehuis, compleet in de wolken. Ze apprecieerden wat ik elke dag voor hen deed en toonden dat ook. Die dankbaarheid, dat vond ik zalig. Als ik niet ziek geworden was, zou ik de job vandaag nog altijd doen.

Door ziekte moest je je loopbaan opnieuw een andere wending geven. Hoe ging dat?

Kim: “Ik viel vaak uit en bleef mezelf fysiek overbelasten. De arts gaf aan dat ik de knoop moest doorhakken. Helaas liggen administratieve jobs binnen de sector niet voor het rapen. Uiteindelijk kwam ik terecht op de sociale dienst van Zonnehoeve, een voorziening voor mensen met een beperking. De bedrijfscultuur is heel menselijk. Onze vergaderingen beginnen standaard met de vraag hoe het met je gaat. Ik ben hier ontzettend op mijn gemak.”

Wat houdt je job in?

Kim: “Op de sociale dienst zijn we mee verantwoordelijk voor de administratie van onze cliënten. Een brief schrijven naar een overheidsinstantie, een nieuw inkomen aanvragen,… we doen het zoveel mogelijk samen. Een kwestie van zelfredzaamheid die het tegelijkertijd net zo leuk maakt. Ook hier is het gevoel van samenhorigheid groot. ’s Middags eten we allemaal samen: cliënten, begeleiding, sociale dienst én directie. Iedereen is heel toegankelijk, dat vind ik zo eigen aan de sociale sector."

Over welke eigenschappen moet je beschikken om deze job goed te doen?

Kim: “Het is belangrijk dat je de eigenheid van je cliënten respecteert. Het zijn stuk voor stuk volwassenen die niet betutteld hoeven te worden, ook al regel je mee hun administratie. Ik hoor weleens dat mensen bang zijn om te praten met iemand met een beperking. Bij mij floept alles er gewoon uit, het is belangrijk dat je durft communiceren. Je hebt verantwoordelijkheid in onze sector, je kan mensen niet zomaar aan hun lot overlaten. En je weet dat wat je doet, van groot belang is. De voldoening en dankbaarheid die je terugkrijgt, maken écht een verschil.”